در زبان عربی برخی کلمات اگر چه معنای کلی آنها یکسان است اما با دقت در معنای آنها معلوم می شود که در نکاتی با هم تفاوت داردند.ابتدا به معنای لغوی عفو و صفح و غفران در کتب لغت دقت کنید:
عفو : گذشت و بخشودن گناه، امرى است قانونى که به موجب آن کیفر بخشوده شود «طَلَبَ العَفْو»: درخواست بخشودگى نمود، راغب در معنای عفو گفته: در اصل به معنای قصد است و وقتی در مورد گناه بکار می رود به معنای قصد از بین بردن گناه به کار می رود. بهر حال معنى معمول آن همان گذشت و بخشودن و نادیده گرفتن است .

صفح: اغماض. نادیده گرفتن. راغب گوید: آن از عفو ابلغ است.این قول بنظر بهتر میرسد که در چند آیه عفو و صفح با هم آمده و صفح بعد از عفو واقع شده است. «وَ لْیَعْفُوا وَ لْیَصْفَحُوا أَ لا تُحِبُّونَ أَنْ یَغْفِرَ اللَّهُ لَکُمْ» نور: 22.
یعنى ببخشند و مطلب را نادیده گیرند آیا نمیخواهید خدا شما را بیامرزد؟! هکذا «وَ إِنْ تَعْفُوا وَ تَصْفَحُوا وَ تَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ» تغابن: 14.

غفر:پوشاندن و مستور کردن.در مجمع ذیل آیه 58 بقره فرموده:غفر بمعنى پوشاندن است گویند: «غفر اللّه له غفرانا» یعنى خدا گناهان او را مستور کرد.
«غفر» گاهى بگذشت ظاهرى نیز اطلاق میشود هر چند در باطن گذشت و ستر نیست مثل قُلْ لِلَّذِینَ آمَنُوا یَغْفِرُوا لِلَّذِینَ لا یَرْجُونَ أَیَّامَ اللَّهِ لِیَجْزِیَ قَوْماً بِما کانُوا یَکْسِبُونَ جاثیه: 14.
در المیزان آمده: مؤمنان چون استهزا کنندگان برسول خدا را میدیدند آنها را بایمان و ترک اهانت دعوت میکردند با آنکه کفّار دیگر قابل علاج نبودند لذا آنحضرت مأمور شد که بفرماید: اینها را نادیده بگیرید تا خدا در مقابل عمل سزایشان دهد.

در تفسیر المیزان ذیل آیه 14 سوره ی تغابن آمده است. راغب در مفردات می‏گوید کلمه" عفو" به معناى قصد براى گرفتن چیزى است، مثلا وقتى گفته می‏شود:" عفاه"، و یا" اعتفاه"، معنایش این است که: قصد فلان چیز را کرد، در حالى که آنچه را نزد خود داشت، به دست گرفته بود- تا آنجا که می‏گوید- و چون گفته شود:" عفوت عنه" معنایش این است که من گناه او را زایل کردم و از او چشم پوشیدم. آن گاه می‏گوید: و کلمه" صفح" به معناى ترک ملامت است، و فرقش با عفو این است که از عفو بلیغ‏تر است، و به همین جهت خداى تعالى در یک جمله هر دو را ذکر کرده و فرموده:" فَاعْفُوا وَ اصْفَحُوا حَتَّى یَأْتِیَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ"، چون گاهى می‏شود که انسان عفو میکند، ولى صفح نمی‏کند . و سپس گفته: و کلمه" مغفرت" که از ماده" غفر" است، به معناى آن است که جامه‏اى در تن کسى بپوشانى که تن او را از آلودگى نگه بدارد، و از همین باب است که میبینى یکى به دیگرى می‏گوید" اغفر ثوبک فى الوعاء" یعنى جامه‏ات را در خم رنگ بینداز و آن را رنگ کن تا چرکتاب شود، و دیرتر چرک را نشان دهد و غفران و مغفرت از ناحیه خداى تعالى به این است که بنده را از اینکه عذاب به او برسد حفظ فرماید و در قرآن فرموده:" غُفْرانَکَ رَبَّنا"، و" مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّکُمْ"، و" وَ مَنْ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ" .
بنابراین در پاسخ اینکه فرق میان" عفو" و" صفح" و" غفران" چیست، می توان گفت از آیه 14 تغابن: " وَ إِنْ تَعْفُوا وَ تَصْفَحُوا وَ تَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ" با توجه به مفهوم لغوى آنها روشن مى‏شود که سلسله مراتب بخشش گناه را بیان مى‏کند، زیرا" عفو" به معنى صرفنظر کردن از مجازات است، و" صفح" مرتبه بالاترى است یعنى ترک هر گونه سرزنش، و" غفران" به معنى پوشاندن گناه و به فراموشى سپردن آن است